Gemeenten hebben de verplichting het huishoudelijk afval in te zamelen. Zij hebben doelstellingen om zoveel mogelijk materiaalstromen gescheiden in te zamelen en de hoeveelheid restafval te minimaliseren. In de praktijk blijkt het lastig te zijn om huishoudens blijvend aan te zetten tot het gewenste afvalscheidingsgedrag.

Dit rapport beschrijft het gedrag van bewoners en de onderliggende redenen voor dit gedrag worden in kaart gebracht. Dit heeft geleid tot het vinden van meerdere aangrijpingspunten/ kansen om interventies op te kunnen plegen.

Dit rapport beschrijft ook het afvalscheidingsgedrag in het geval van klein chemisch afval (KCA), dit zijn bijvoorbeeld batterijen, spaarlampen en TL-buizen en dergelijke. Daarover is het volgende gevonden:

• De milieuschade van KCA wordt door veel mensen letterlijk ervaren als gif in het milieu. Mogelijk dat dit gebruikt kan worden om mensen die nog geen KCA scheiden te overtuigen om dat wel te doen.
• Het apart bewaren van KCA gebeurt vaak erg ad-hoc. Hierdoor lijkt het niet altijd consequent te gebeuren.
• Het wegbrengen van KCA naar de milieustraat wordt als lastiger ervaren. Mogelijk dat hiervoor ook meer punten in de buurt gerealiseerd kunnen worden.
• Mensen vergeten vaak KCA naar de supermarkt mee te nemen. Mogelijk kan een goed getimede reminder mensen eraan herinneren het KCA mee te nemen.

Gemeenten hebben de verplichting het huishoudelijk afval in te zamelen. Zij hebben doelstellingen om zoveel mogelijk materiaalstromen gescheiden in te zamelen en de hoeveelheid restafval te minimaliseren. In de praktijk blijkt het lastig te zijn om huishoudens blijvend aan te zetten tot het gewenste afvalscheidingsgedrag.

Dit rapport beschrijft het gedrag van bewoners en de onderliggende redenen voor dit gedrag worden in kaart gebracht. Dit heeft geleid tot het vinden van meerdere aangrijpingspunten/ kansen om interventies op te kunnen plegen.

Dit rapport beschrijft ook het afvalscheidingsgedrag in het geval van klein chemisch afval (KCA), dit zijn bijvoorbeeld batterijen, spaarlampen en TL-buizen en dergelijke. Daarover is het volgende gevonden:

• De milieuschade van KCA wordt door veel mensen letterlijk ervaren als gif in het milieu. Mogelijk dat dit gebruikt kan worden om mensen die nog geen KCA scheiden te overtuigen om dat wel te doen.
• Het apart bewaren van KCA gebeurt vaak erg ad-hoc. Hierdoor lijkt het niet altijd consequent te gebeuren.
• Het wegbrengen van KCA naar de milieustraat wordt als lastiger ervaren. Mogelijk dat hiervoor ook meer punten in de buurt gerealiseerd kunnen worden.
• Mensen vergeten vaak KCA naar de supermarkt mee te nemen. Mogelijk kan een goed getimede reminder mensen eraan herinneren het KCA mee te nemen.